Met de mondkapjes op gingen wij ‘Corona proof’ in onze auto’s naar Niekerk voor onze tweede uitwedstrijd van het seizoen tegen het plaatselijke 4e. Vooraf was het, om verschillende redenen, wat puzzelen omdat de beide seniorenteams een magere bezetting hadden.
Net als bij de seizoensopener in Oldehove waren we genoodzaakt om een beroep te doen op onze JO17 jeugd. Ruben van der Meer ging de dit seizoen nog foutloze Eppo tussen de palen vervangen en Mark Vlonk kon voor het eerst eens samen met vader Ronald in het zelfde team een wedstrijd spelen. Verder was er voor Jochem, Bouke en Peter V. de terugkeer in het VVE tenue na lange afwezigheid. Ook Remco (rugklachten) zou het in de warm-up proberen om te zien of hij in staat was om te spelen.
We begonnen goed en het eerste wapenfeitje kwam al snel op onze naam toen Hedzer zowaar liet zien ook wel aardig te kunnen schieten met zijn rechterbeen, de keeper moest gestrekt naar de hoek om een doelpunt te voorkomen. Er werd echter aan de andere kant al na een paar minuten gescoord uit de eerste Niekerker aanval. Vanaf hun linkerkant werd de bal hoog over de kansloze Ruben in de verste hoek gelegd: 1-0. Typisch zondagsschot dat alleen op trainingen lukt.
De koppies gingen bij ons jonge team gelukkig niet hangen. De rug werd gerecht, de kin ging omhoog. Ezinge bepaalde het spel en was eigenlijk oppermachtig. Een kopbal van Frank na een voorzet van Bram ging voorlangs, Bram zelf schoot in het zijnet op een pass van Jochem. De keeper weet de bal net te onderscheppen na een tikje van Peter met de punt van de schoen. Een penalty werd ons onthouden na een overtreding op Frank.
Halverwege de eerste helft was Mark al in het veld gekomen als rechter middenvelder voor Jochem die naar lucht snakte. Ezinge bleef drukken, de Niekerker keeper had het druk, de stand veranderde echter niet.
In de rust werd gewisseld. Linksback Marcel werd vervangen door Bouke die rechtstreeks vanaf zijn werk was gekomen om nog even mee te doen. Remco kwam er aan de andere kant in voor David, Ronald bleef nog even aan de kant om te genieten van het spel van zoonlief. De nog steeds geblesseerde Prosi nam toen de vlag over van Remco die dat de eerste helft deed.
Na rust een zelfde beeld als de eerste helft. Ezinge deelde de lakens uit en speelde het spel waar toptrainers hun vingers bij zouden aflikken. Bram, die vooraf (middenvoetsbeentje gebroken in vorige wedstrijd) aangaf de bal niet met links te zullen spelen, schoot hard met links en dwong de keeper tot een redding.
In minuut 53 komt Ronald als laatste man in het veld voor Wilfred die ook zijn eerste minuten van het seizoen had gemaakt. We gingen door met kansen creëren, een goed schot van Robert noopt de keeper tot een redding. In het digitale notitieboekje eindigt elke aantekening met het woord keeper, de man drijft ons tot wanhoop. Peter stuurt hem met hoofd en voeten alle hoeken in als hij in 10 min. tijd 3 mogelijkheden krijgt, telkens keert hij de bal.
Onze keeper, JO17 voetballer Ruben, mag zeker ook genoemd worden. Hij had het echter lang niet zo druk als zijn collega aan de overkant, maar op die momenten dat hij er moest zijn deed hij dat alsof hij dat al jaren deed!
Halverwege de tweede helft nog wat wissels: David en Jochem komen er in voor John en Mark. Ezinge gaat door met het goede spel, verslapt niet ondanks dat het door die keeper een wedstrijd lijkt te zijn waar het onmogelijk is om te scoren. David onderscheidt zich met hier en daar een steekpassje en zelfs een schot op doel, dat zijn we niet gewend van deze stoere verdediger.
Peter, die ongelofelijk veel meters heeft gemaakt, krijgt kramp na een poging om de bal een laatste zetje te geven richting de goal. Blessurebehandeling wordt aan de kant vervolgd als Mark nog maar weer even invalt voor hem.
En diezelfde Mark zal even later zijn stempel op de wedstrijd drukken door zijn schot binnen de 16 dat maar half gered kan worden door die bekende keeper. De balt rolt voor de voeten van de op juiste plaats staande Frank die dankbaar dit cadeautje uitpakt. Even is er twijfel of de goal zal tellen omdat de grens voor buitenspel vlagt, de scheidsrechter gaat gelukkig op eigen waarneming af en keurt de goal goed: 1-1!
Met nog een minuutje of 8 begint zelfs het geloof in een overwinning aan te wakkeren. De moegestreden Frank laat zich aflossen door de weer opgelapte Peter. Deze krijgt zelfs nog de kans de wedstrijd te beslissen als hij even te lang wacht na een voorzet van Robert, het zou echter 1-1 blijven.
Het zal vast heel lang geleden wel eens zijn voorgekomen, maar twee vader/zoon duo’s met Hedzer/Frank en Ronald/Mark was toch wel bijzonder gedenkwaardig en leuk! Extra dank voor de JO17 spelers die ons net als in Oldehove weer geweldig hebben geholpen, wordt vervolgd!
Sportieve groet, op afstand,
Ite